Hello guys, Welcome to Africa's Largest Video Search Engine, and you are watching Yılmaz Odabaşı - Feride (1.Bölüm). and this video is uploaded by Şiir İstasyonu at 2019-03-13T09:10:51-07:00. We are just promoting this video only for entertainment and educational purpose only. I hop you like our Video Search Engine. [JRaLDvr-pb4]
| Name | Yılmaz Odabaşı - Feride (1.Bölüm) |
| Video Uploader | Video From Şiir İstasyonu |
| Upload Date | This Video Uploaded At 13-03-2019 16:10:51 |
| Video Discription | İşbu şiir 4 bölümden oluşmaktadır. Doğum günümde pek kıymetli kardeşim Erhan Özkan bir kitap hediye etmişti. Yılmaz Odabaşı - Feride. Scala yayınlarından çıkmış bu kitap Yılmaz Odabaşı'nın toplu şiirleri kitaplarının ikincisi. Kitabı vurulmak suretiyle okudum. Suretim paramparça oldu. Okumak istedim bölüm bölüm okudum. Diğer bölümleri ikişer gün ara ile paylaşacağım. Keyifli dinlemeler. Yorumlayan: Şuayp Teymur Müzik: Ghazel Shakeri - Song of Red Dervish k(adın):feride uyruğu:dünya; dinin yok,dilin var ve sonrasını ben bilirim aynı yağmurlardan kaçarken bir saçağa düştük önce; sonra gece;avluda bir kırık dal dursa üşür feride tarihini düşünmedim,düşünmedim,ama tenimiz tanışır ama tenimiz tanışır önce ve terimiz... o benim avradım olur gecelerce,günlerce; sonrasını...sonrasını ben bilirim... geceye yağmur inerdi işte böyle sicim gibi,ipince giderek soğuyan dünyamıza kanat vururken kuşlar ve hüzünle şaşırırken yolunu yitik yıldızlar, feride,bir destan gibi yürüdü ömrünü akmaya yaraşırken sular... sonra sular sulara,günler günlere vururdu ve hayat onuda, beni de hem ne kötü vurudu;hayvan gibi vururdu hayat, küfür gibi,namlu gibi vururdu...sonra feride geceler boyu uyurdu.ileride unutulmuş bir allah kendini doyururdu ve susunca feride,yeryüzü boğulurdu... yeryüzü yüreğimdi biraz da ,kurudu... kurudu... ben onu dilsiz ve dipsiz biçimlerden çaldım kimselere kimselere bırakmam öpüşlere sararım,gidişlere sorarım kimselere...kimselere bırakmam! feride başak kokar,esmer başak gözlerini hep s(aklar) utanırken sonrasını... sonrasını ben bilirim. günler turşu kıvamındaydı;şarkı söyler ,rüzgar giyerdik akşamları.masamızda hep ucu karanfil dururdu;yaralamızı sarardık,sorardık ihtilal dönüşleri,infazlara sayardık... kadınlar ve erkekler kendi aybaşlarındaydı:gelinler su başlarında, şöförler direksiyon,gerillar silah başındaydı.bitmezdi tükürdüğüm savaşlarda 'a poletleri büyük beyni küçük'generallerin!orospular sızardı gecenin yırtmacından yırtmaçların tenine küfür dolardı ve küfür yazardı gazeteler geceler küfür kokardı& alkol ve sperm günlerin yaslı yüzünde kirli kan ve peçeteler... peçetelerde günler turşu kıvamındaydı faşizim kıvamında işkenceler bir uzun yol şöförü yolları yolları feride'yi andığım gibi anardı geceye devriyeler dolardı ne o kimliksizmiydik? feride hınca hınç grevdedir tek tip insan pazarlarında; dağlara atarım,bulutlara katarım onu kimselere kimselere bırakmam! kül gecelerinden çalarken onu ateşlerin içinden bastım bağrıma üzüm suyu damıtır gibi sarar gibi ağrısını ışık kanatlı bir güvercinin dirildim,diriltim onu kimselere bırakmam kimselere! sonra tenini tutkuladım avuçlarımda mühürledim dudaklarını ateş kızıllığında kattım onu yasak şarkılarıma,kitaplarıma feride'yi şiir saydım biraz da... nisan'ın kızıdır feride;bundandır nisan güneşi sinmiştir tenine ve kokusu otların,kırlangıçların... dağları uyutur koynunda kavgalara gidince;sonra aşk olur, kadın olur bana gelince...ki aşkın saati,gömleği,takvimi yoktur;uçarı bir rüzgar gibidir ansızın ne yana dönse yüzümü ufka çeviririm. sonrasını...sonrasını ben bilirim... feride tütünü türküye banarda içier yüğreğinde bir tufan negatifleri ölümden gelmiş,kollarıma yakışmış bırakamam kimselere k i m s e l e r e ! feride şiir huyludur,gül kokuludur gül kokuludur gözleri ile gözlerime dokunur dokunur vaay! 1.Bölüm (herkesin bir feridesi vardır bilmezmiyim herkesin bir ayakkabısı gibi birde şarkısı herkesin bir kimsesi vardır bilmezmiyim bir de kimsesizliği..) gözlerimle gözlerime dokunuyosun bir bilsen o an gözlerim oluyosun kaçalım,beni gören sen sanacak görüyormusun dağlara dokunuyor insanlar giderek dağlaşıyorlar görüyormusun adınla başlıyor her şey karın eriyişi,yağmurun dirilişi özlemenin ilk harfi,gücün hecelenişi adınla! adınla her şey :şarabın dökülüşü,sesmin eskimeyişi... ben ise sana abanıyorum büsbütün aşk kesiyorum... yenile yenile bana abanıyosun sende ateş kesiyor dudakların saçların iri bir tutumak oloyor bu yangın yerlerinde ben nereye gitsem biraz senden gelirim ardımdan kuşlar ve uykular gelir... feride ey yaar! gelip bana çıkıyor bu kent ben kentlere çıkıyorum kentler kent olmadı feride bir türkü tutturup açabilmeliyim anlımı gecelerinde güne koşerken çocuklar güne erkenden ya deniz yada dağ kokmalı yolları çocuklar çocuk olmalı aç bakmalı sevgiye çocuklar bazen bir ülkedir gözleri gök(yüzünde) ter ve güneş kokarken işçiler evlerinde herkes gibi olmalı,adı gibi yoksa sonumuz olur feride utanır rüzgarlar hakedilmiş iklimlere çarşılarda kalabalık yürüyor sanki topyekün bir ülke toprağın şiddetinde ansızın o kalabalık soluyor'faili meçhul'lerde (bu kalabalık ölmese aşk, önce!) çarşılarda kalabalık yürüyor her yanım kalabalık ve kabarık duramıyom böyle çarşılara abanıyorum bende -gülüşleri,konuşmaları,oturuşları nerde? hani çocuklar mavi esintilerde? bu kanlar da ne? (....) [JRaLDvr-pb4] |
| Category | Film & Animation |
| Tags | yılmaz odabaşı | şiir | edebiyat | şiiristasyonu | şuayp teymur | devrim şiirleri | aşk şiirleri |
